Hans van Wingerden
Blog 39 (26-05-2023)
Een versluierd bestaan.
Wederom een poging om de nog steeds overheersende blindheid, eigenlijk een hardnekkige vorm van de ontkenning die ons altijd maar aanstaart, voor het voetlicht te brengen. De mensheid beseft ergens wel dat er meer is dan de dwangmatig eenzijdige perceptie, maar verslaafd als we zijn aan deze geborneerde onwetendheid wordt vrijwel geen enkele drang naar onderzoek aangezwengeld. Drang om te weten wat het leven is, zelfs als je aanneemt dat het maar voor deze ene keer is. Als er al een zoektocht plaatsvindt, is dat voor de meesten van ons naar een mondain leven, een paradijs op aarde, wat soms de suggestie geeft van een warme, maar in werkelijkheid een natte deken is die geen enkele behaaglijkheid afgeeft.
We houden ons bij de algemene vraag die ons sinds mensenheugenis parten speelt in dit enorme universum, waartoe zijn wij op aarde? Geen enkele betekenis daaraan hechten is natuurlijk geen zinvolle optie omdat het geen antwoord geeft en een nutteloosheid zou demonstreren die geen natuurlijke verbinding met het leven laat zien. Het zou ons losmaken van de kosmos waarin alles met elkaar verbonden is. Er is tenslotte oneindig meer dan we ons kunnen voorstellen. Maar waarom zien we dat niet? En zijdelings eraan gekoppeld: als we aanvaarden dat er een noodzaak is voor het leven waarom is de evolutionaire groei, het leerproces wat aan het leven ten grondslag ligt, zo belangrijk? We zullen de algemene vraagstelling even blijven hanteren, want actueel gezien wordt het antwoord alleen maar lastiger te ontcijferen. De hedendaagse verwarring en toenemende chaos lijkt dermate te domineren dat het in een bepaalde mate los komt te staan van de oergedachte over het leven. De toenemende trillingsfrequenties die echter de aankomende veranderingen teweegbrengen, zorgen voor een dermate grote inbreuk op de door de mens georganiseerde denkbeelden, dat het ons begrip te boven gaat. Dat beseffen we echter (nog) niet en zodat het aloude paradigma gehandhaaft wordt!
Wij ervaren onze werkelijke bestaansgrond niet. Dat is niet alleen omdat het leven ongewis is en de grip op het leven ontoereikend, maar door de algemene ontkenning van de hogere geestelijke waarden vormt het ook een grote belemmering voor onze bewustzijnsontwikkeling. Waarvoor zou immers een leerproces voor nodig zijn en waartoe zou ontwikkeling moeten leiden. Een beter mens worden leeft bij velen, maar op je eigen houtje heeft dat weinig betekenis voor het grote geheel. Als het lage bewustzijn, wat in dit tijdperk van de Kali Yuga, “het ijzeren tijdperk" genaamd, aan de orde is, moeten we aanvaarden dat de algehele en misschien nog wel toenemende platvloersheid voor de meer bewuste medemens, moeilijk te bevatten is. Toch ligt dat besloten in de voortgang van de Kosmische Principes. De Pali Canon, een van de oude geschriften uit India, is daar heel stellig over, het (huidige) tijdperk komt aan een eind als de mensheid zijn eigen illusie doorziet, met andere woorden chaos leidt tot inzicht en inzicht tot ontwikkeling. Wij zijn echter geneigd de aangeleerde gedragsregels en normen, al dan niet door de maatschappelijke omgeving en opvoeding, als stevig verankerde ideeën, moraliteitscodes en overtuigingen te zien, die van de een op de andere generatie doorlopen, die als absolute waarheden van het bestaan worden overgenomen! Daarin zit niet veel potentie voor ontwikkeling. Het geeft wel aan dat zonder werkzaam onderzoek naar de extensie van het zelf, in relatie met het bestaan, geen geestelijke groei mogelijk is. Vanuit een hoger perspectief van bewustzijn is er geen andere manier om onszelf en elkaar te benaderen omdat de impulsen vanwege de interactie met de diepere lagen van onze ziel die aansporingen aanzet, nodig om de ziel naar een hoger plan te brengen. Dat is echter niet wat wij om ons heen zien, want als we onze bestaansgrond niet ervaren, is er enkel een aanname over het doel van het leven wat rest. Als dat ons doel is, blijven we in onze stoffelijke werkelijkheid steken en alles wat niet overeenkomt met dat wereldbeeld als een te negeren optie zien, totdat het vastloopt.
De aarde en de mensen die erop wonen zijn slechts een van de bewuste rassen die in het algehele bewustzijns -en energieveld verkeren van het Galactische Bestaan. Als de Melkweg evolueert en vooruitgaat, gebeurt het met alles wat erin zit, hetzelfde. De mensheid op deze aarde denkt en gelooft dat de aarde het middelpunt is van het bestaan. Dat is absoluut niet zo! Hoe dichter de sterren en de planeten bij het centrum van de Melkweg staan, des te hoger zijn de rassen van die sterren ontwikkeld, maar het omgekeerde is ook waar. De aarde bevindt zich in de uiterste rand van de uitgestrekte Melkweg en dat is een indicatie dat het evolutionaire niveau van de aarde nogal laag is. Dat lijkt in tegenspraak met wat de mensheid en vooral de wetenschappers denken dat hier het meest geavanceerde leven te vinden is, omdat er verder niets te zien of te horen is wat daarop lijkt. Een pertinente misvatting. Dat wij niet in staat zijn te kijken, zegt meer over ons en onze beperkte ontwikkeling. En waarom zien wij dat niet in? De wetenschap heeft kortgeleden pas ontdekt dat parallelle universums bestaan, hoewel dat ook weer door andere wetenschappers wordt betwijfeld. (Zie blog 24). De arrogantie is zover in de mensheid geslopen dat we moeilijk kunnen aanvaarden dat er zaken zijn waar we nog ver van vandaan zijn.
Wat we wel zouden kunnen weten, willen we niet weten. Helene Blavatski heeft al bijna 150 jaar geleden op een kernachtige manier aangeven dat onwetendheid schrijnend de ontwikkeling van de mensheid in de weg staat. Dat was toen al zo, maar het is er zeker niet beter op geworden. Het weten over het bestaan is schrijnend afgekalfd wat de ontwikkeling van de mensheid behoorlijk in de war heeft geschopt. Dat was toen al zo duidelijk, maar het heeft ondanks de inzichten van vele beschouwers ook in onze tijd geen breder perspectief opgeleverd. Ze schrijft in het voorwoord van haar boek Isis Ontsluierd: “Hoewel er sinds de dood van Plato tweeëntwintig en een kwart eeuw zijn verlopen, houden grote denkers van de wereld zich nog steeds met zijn geschriften bezig. Hij was in de volste betekenis van het woord, de verklaarder van de wereld. En de grootste filosoof van de voorchristelijke tijd gaf in zijn boeken nauwkeurig het spiritualisme van de vedische filosofen weer die duizenden jaren voor hem leefden, de metafysische taal ervan. Het zal blijken dat gedurende de tussenliggende eeuwen, Vyasa, Jaimini, Kapila, Brihaspati, Sumati en zoveel anderen, die op Plato en zijn school een onuitwisbare stempel hebben gedrukt, een diepere inspiratie de weg zal wijzen. Dit wettigt tevens de conclusie dat aan Plato en de hindoewijzen uit de oudheid dezelfde wijsheid werd geopenbaard. Moet deze wijsheid die het overleefd heeft, dan niet goddelijk en eeuwig zijn?”
Wij klampen ons liever vast aan een waanidee met als gevolg dat we aan schijnzekerheden ons leven toevertrouwen. Niet dat de mens de evolutie zelf bedacht heeft, maar veel van de pijnlijke processen die het bijna aflopende tijdperk gaan opleveren, heeft de mensheid zeker aan zichzelf te wijten. Gelukkig zou ik zeggen, is evolutie op het Hogere Bestaan gericht. De aarde is de laatste planeet die mee moet gaan in de ontwikkeling van de mensheid. Andere planneten waar andere entiteiten verblijven, zijn ons al voor gegaan.
Ongetwijfeld aangestuurd door de Bewakers, Leraren en Weldoeners van het menselijk ras, onder de naam: de Meesters van de Wijsheid, hebben zij het verloop van de menselijke geschiedenis altijd begeleid zoals de Akasha Kronieken laten zien, al is de inhoud niet zomaar toegankelijk. Alle dingen van het leven, de gehele Schepping, maakt deel uit van de Oorspronkelijke Gedachte. Dat is tevens de kern van de evolutie, waaruit het universum en “zijn niet te doorgronden mythe” bestaat.
Blog 38 (28-04-2023)
Wat blijft erover van de pijpkaneel?
De oneindige ontplooiing van het zelf wordt niet zozeer aan het liberale gedachtegoed gekoppeld, maar de liberale gedachte heeft wel de rücksichtslose vrijheid als predicaat gepropageerd om de vrije reikwijdte van ons bestaan als hoogste goed te bestempelen. De vrijheid van het leven werd in deze visie nooit verbonden met een ethische moraal zodat het welbevinden van de medemens als 2e graad onbekommerd kon worden afgeserveerd. Daarmee heeft het liberalisme als tegenhanger van het socialisme zowel in de politieke vorm als in een nieuw ontwikkeld elan van zelfbewustzijn de naoorlogse periode naar zich toegetrokken. In die tijd deed ook de uitspraak de ronde dat het leven een pijpkaneel was en als je er maar goed aan zoog je tenminste een flink deel vande koek kon toe eigenen. Dat deze houding vervolgens in hetzelfde tijdsbestek werd gekoppeld aan de steeds sterker opdringende behoefte aan zelfontplooiing zodat de narcistisch georiënteerde vrijheid als een succes werd gevierd wat door velen als een bewijs werd gezien voor de rechtmatigheid ervan. Echter door de volslagen eenzijdigheid van deze visie wordt door het ongebreidelde verlangen van het ego eerder het onvrije opgedrongen. Het menselijk vernuft reikt wel naar vrijheid, maar begrenst door zijn grenzeloze zucht naar ontplooiing meestal het lot van de ander. Het gebrek aan enige introspectie heeft er dan ook voor gezorgd dat de liberale denkwijze tot aan alle dwarsverbanden toe inmiddels schrijnend laat zien hoe de exploitatie van het individu zich als een pijnlijke sociale misvatting ontpopt, waardoor in veel situaties de maatschappelijke afbrokkeling niet meer te stoppen is.
Het is daarnaast opmerkelijk dat gelijktijdig in andere sequenties van vastlopende organisatiesystemen sprake is die weliswaar niet uitsluitend het liberalisme valt aan te rekenen. Al vaker heb ik de vergelijking getrokken met wat meer dan 6000 jaar geleden al voorspeld werd. (zie blog 21). Om het even te accentueren werd ons reeds verteld dat in de Kali Yuga, ons huidige tijdperk, een tijd zal zijn dat: heersende leiders onredelijk worden en beslissingen door hen genomen een grote impact hebben voor de vrijheid van de mens, zodat ze zelfs een gevaar voor de wereldvrede vormen. Dat volksverhuizing en migratie gaan plaatsvinden vanwege honger en de zoektocht naar werk. Dat agressiviteit en het ego hoogtij vieren; mensen worden openlijk vijandig tegen elkaar en de onwetendheid van de Dharma (moreel kompas) zal groot zijn. Ook zullen veel moorden plaatsvinden en mensheid vinden daarin hun eigen rechtvaardiging. Wetsovertreding en criminaliteit zullen explosief stijgen, terwijl het goede na te streven zal afnemen en de aandacht voor de medemens zal verslappen. De lijst in de geschriften van de Mahabharata is veel langer maar de tendens die eruit spreekt is overeernkomstig duidelijk. Ook opmerkelijk, omdat het in dezelfde voorspelling thuishoort, is dat de overgrote meerderheid van de mensheid de destructies door eigen manipulaties niet wil inzien en al dan niet bewust verzet pleegt tegen iets waar tegen geen verzet mogelijk is. Overigens is het dergelijk verzet plegen ook een actie van het laag bewustzijn omdat het meestal niet in overeenstemming kan worden gebracht met een visie die overstijgend is. Als wij ons niet kunnen losmaken van de ervaring van het zelf in de relatie met de astrale verankering in het materiele, zijn wij geneigd overal tegen aan te schoppen zonder dat het een wezenlijke verandering in gang zet. In tegendeel, wij zijn geneigd de polariserende eigenschappen van het zelf waarmee wij behept zijn aan te scherpen. Wij denken wel een beetje in verandering, maar willen daarnaast alles bij het oude houden om onze materiele welstand en daarin vormgegeven welzijn te kunnen behouden.
We moeten daarom vaststellen dat de pijpkaneel allang leeg is. Je krijgt immers in de illusie van ons bestaan ook de bestuurders die je verdient. Dat is een oude regel omdat die personen zogezegd met de voeten in dezelfde klei staan en je daarom geen vergaande inzichten hoeft te verwachten. Veranderingen die getuigen van wijsheid en een overzichtelijk begrip van wat noodzakelijk is, dreigt in een vergaarbak van belangen te verzanden waar niemand zijn vingers aan durft te branden. Daaraan is het gebrek aan werkelijke wil om te veranderen aan te relateren. Er zal dus nauwelijks nog vooruitgang plaatsvinden om de bestuurlijke dwalingen, aftakeling van de natuur, de chemische interacties van pesticiden en microplastiks die onze haarvaten doortrekken, de enorme verschillen in welzijn en maatschappelijke wanorde tot staan te brengen. De verslaving aan de illusie van het leven is te groot en het bewustzijn te laag! De angst voor verandering die eigen is aan de polariserende aantrekkingskracht van het zelf, zorgt voor een krampachtige houding die geen vooruitgang aanzet maar juist een stagnerende invloed heeft. Daarmee is aangegeven dat er geen wezenlijke verandering door de mens kan worden ontwikkeld zodat wij ons gelukkig mogen prijzen dat een Hogere Hiërarchie dat voor ons gaat bepalen. Dat is de wet van evolutie, de voortgang van de ontwikkeling van de mensheid waarvan we niet beseffen dat het krachten zijn die doorgaan en geen enkele relatie heeft met wat de mens in zijn denken en in zijn zogenaamde werkelijkheid voorstelt. En dan voltrekken er wellicht gebeurtenissen die zich als een lawine gaan voordoen, waarna we alleen nog maar in vertwijfeling achterblijven.
Er is geen inzicht in het werkelijke bestaan. We hebben immers de illusie van het leven omarmd en hebben alle aanwijzingen over een keuze van een ander bestaan die wel degelijk in al die eonen met ons meeliepen, ontkent of aangepast. Mocht het al zo zijn dat als we het bewustzijn daarvoor wel ontwikkeld hadden die aan een betere wereld bij kon dragen, dan hebben wij vaak de makkelijkste weg gekozen en ons hoofd weggedraaid. Het bewustzijn van de enkelingen die wel een andere keuze maakten stonden vaak machteloos alleen.
De voorbeelden hiervan zijn ons wel degelijk voorgegaan. In mijn vorige blog heb ik laten zien hoe de mensheid de inzichten van de naar ons gezondenen naar eigen believen hebben aangepast. De wijsheid van Sananda (Jezus) die alleen een lichtend voorbeeld wilde zijn, werd door een verstrengeld eigenbelang tot een gedeformeerde leer verbasterd. Met zijn voorganger, Siddharta Gautama, ging het al niet veel beter. In zijn vier edele waarheden beschrijft Gautama ons de weg die we moeten gaan om tot een beter zelfinzicht te komen. Daar is weinig meer van geworden dan een samensmelting van de oude opvattingen van vele goden naar alweer een godsdienst, het Boeddhisme, die ook Gautama nooit heeft gewild. Hoe schrijnend zijn de overeenkomsten met het christendom. Maar we kopen nu liever beeldjes van een of andere Boeddha, zoals we die in de Middeleeuwen en erna van Maria met Kind kochten, dan ons te verdiepen wat het achtvoudige pad voor onze geestelijke ontwikkeling kan betekenen.
In de kwantumfysica is al sinds pakweg 1900 duidelijk dat ons bestaan op subjectiviteit, een ander woord voor onze persoonlijke ervaring als basis van ons bewustzijn, is gegrondvest. In de Vedische wijsheid, al meer dan 6000 jaar geleden geschreven, staat dat de illusie een (werkelijkheids) besef in stand houdt omdat de mens graag afgeleid wil worden van zijn Hogere Verbintenis met het Goddelijke. Daar wordt het de Maya genoemd, ‘de ziel van het leven’, maar als wij goed nadenken en kijken, begrijpen wij dat alles om ons heen door onszelf, de mensheid bedacht en gecreëerd is. De ziel van het leven, niet te verwarren met onze ziel, is een door ons zelf gecreëerd wangedrocht. Hoe je het ook noemt Maya of Illusie, het menselijk gebrek doet zich kennen en kleeft eraan. Maar we zien het als een wereld die zich ‘echt’ voordoet, waar we sinds onze geboorte in terecht gekomen zijn. Versterkt door onze liberale denkbeelden willen wij erin rondwentelen en ons punt maken. Wij noemen dat zelfexistentie, maar het is een vluchtige instinker die meestal onze tijdelijke levensweg vult. Als je dat niet wil inzien, ga je de materiele wereld op een voetstuk zetten, je verlangens najagen en veronderstelde grootse dingen al dan niet in collectief verband tot stand brengen. Dan wil je het universum kolonialiseren om onze menselijke grootsheid te kunnen etaleren. Daar kun je dan trots op zijn maar wat heeft zulke bijdragen aan de Illusie allemaal opgeleverd? Een vertwijfelde mensheid, bezoedeld door het bloed van onze medemens, ontaard, op drift geraakt, geestelijk en letterlijk, de problematische overlevingsdrang die door onze gecorrumpeerde egoistische medemens wordt ontkent, misplaatste eigendunk, rascistische veronderstellingen, criminele manipulatie, reactionaire onderdrukking en machtsmisbruik etc. Je kunt je ogen ervoor sluiten en je focussen op je eigen bestaan zoals je van jongsafaan geleerd werd, maar je levert geen enkele bijdrage aan een betere wereld. Je volgt het uitgesleten spoor van je voorouders met een lage bewustheid die alles in stand houdt tot de onoverkomelijke gang van zaken je inhaalt.
De mens verblijft op deze aarde voor een belangrijk deel als onwetend en schermt zich af met denkbeelden en theorieën die de essentie van het leven ontkennen of verwerpen. De illusie van het leven wordt omarmt als de werkelijkheid en geeft ons het gevoel dat wij ons leven zelf kunnen arrangeren. Daarin komt de vrije wil, in een ander licht te staan als wij onze identiteit willen ontplooien. Vrij zijn is een ontzaglijke mogelijkheid om in te zien welke keuze bijdraagt aan ons ‘hoger’ welzijn. Echter de andere kant van de medaille is de ontkenning daarvan en het gemakzuchtig valideren van onze zelfzuchtigheid. Omdat die schijnwerkelijkheid die met onze zintuigen dagelijks ervaren wordt, geen besef oplevert van een hoger niveau, blijft het andere bestaan gemaskeerd. Vrij zijn betekent vooral ook vrij in de keuze van zijn, die samenvloeit met het Hogere Plan van de totale Kosmos die op den duur ons leven gaat bepalen en vorm gaat geven.
Alles wat is, bestaat uit energie en informatie. Voor deze uiteenzetting is vooral energie van belang, aangezien we selectief zijn in het toelaten van informatie en niet in staat zijn het wezenlijke te lezen. De essentie van energie is dat alle deeltjes die wij opvangen en uitzenden, zijn opgebouwd uit een bepaalde verscheidenheid die zich als een eenheid manifesteren, met andere woorden, de uniciteit van de verschillen hebben, doordat ze allemaal onderling verbonden zijn, dezelfde bouwstenen; unieke frequenties maar onlosmakelijk in een verbintenis met elkaar, 'met alles wat is'. De energie die bewustzijn genereert als het meest basale in de kosmische keten. Wij zijn dus ook met alles wat is verbonden, dezelfde substantie die de bron van leven is. Dat gaat terug tot het eerste moment van de Schepping en in die zin zijn wij in de totale keten de medeschepper van ons eigen leven. We leven dus in onze eigen zelfgeschapen wereld en omdat wij ons niet kunnen richten op het sublimaat van bewustzijn, datgene wat aan het einde ligt, is er sprake van een onevenwichtigheid, die in de evolutie tot noodzakelijke stappen worden om de groei te vervolmaken.
Blog 37 (06-04-2023)
Geloof in de paashaas
Binnenkort weer Pasen, een feestdag dat ieder jaar weer in het voorjaar voorbijkomt en behalve een extra vrije dag met veel genoegens ook het Tv-Spektakel The Passion de revue laat passeren, een exposure van de al vele eeuwen voorgestelde Christelijke Lijdensweg van de profeet Jezus. Het doel van deze televisieproductie is om het verhaal op een actuele agenda te plaatsen omdat er vanuit religieuze hoek het vermoeden was gerezen dat het verhaal steeds verder uit het menselijk geheugen wegzakte. De poging om het weer op te rakelen leidde tot een dermate popularisering van het verhaal dat je kunt afvragen of de kijkers op enigerlei wijze er geestelijk door geïnspireerd worden omdat het nauwelijks de van oudsher gepretendeerde inhoudelijke boodschap raakt. Maar de boodschap van Pasen is allang door allerlei aanpassingen in een ver verleden verkwanseld, zodat er sinds het begin van deze godsdienst nog uitsluitend een verdwaasde boodschap in te ontwaren valt. Zozeer zelfs dat het gros van de goegemeente eerder raakvlak hebben met de paashaas, synoniem met de oppervlakkige beleving van het opleuken van zo’n feestdag, dan met het veronderstelde sterven en opstanding van Jezus, wat hooguit alleen in de versplinterde christelijke religies nog enige betekenis heeft. De paashaas echter situeert zich in het bewustzijn van de moderne decadente mens door de vele chocoladeproducten die als een kleurig leuk diertje met de eitjes de Paasdagen moet larderen. Is er enig geloof in de Paashaas te ontdekken? Ook niet, maar het staat wel als een beeld overeind, een exponent voor wat Pasen vertegenwoordigd, inclusief allerlei platvloerse belevingen van een genoegzaam leven.
Pasen gaat in christelijke zin dus over Jezus, de door het Christendom aangemerkte zoon van God, behalve bij de Joodse godsdienst die Jezus als een profeet zien, zoals Jezus zichzelf trouwens ook zag. Logisch want God heeft natuurlijk geen zoon en de drie-eenheid is een verzinsel. Waarop is dan de van oorsprong op de Joodse traditie gefundeerde feestdag gebaseerd? Dat was in de eredienst van Pascha, die verordineerde dat er dieren geofferd moesten worden om de uittocht van de Israëlieten uit Egypte te gedenken. En in de Joodse religie is de Messias, de verlosser nooit verschenen! Is er dan wel een relatie met de Christelijke opvatting? Nee, de naam is gewoon in de Christelijke godsdienst overgenomen voor het lijden en dood van de eigen vermeende verlosser.
Wie was Jezus, de Nazarener? Heeft de man in deze tijd nog iets mee te delen? Jawel, zegt The Passion. Immers, hij heeft, volgens de religie van het Christendom, zijn leven gegeven voor de mensheid. Maar wat betekent dat? Waarom zou iemand zijn leven geven om de mensheid van alle zonden te bevrijden? Is dat überhaupt mogelijk als je de zondengedachte ook als product van diezelfde godsdienst rekent?
Om bij het begin te beginnen. De naam van Jezus was Jehoshua Ben Yussef en werd niet geboren in Nazareth omdat het in die tijd nog niet bestond. Hij werd Nazarener genoemd omdat zijn ouders tot een spirituele sekte behoorden die verbonden was met de leer van de Essenen. De verwarring lijkt logisch maar mist iedere grond. Het woord komt van Nazar, wat blik of hoger inzicht betekent. Hij werd geboren in Egypte, waar zijn ouders naar toe gevlucht waren om aan de moordplannen van Herodus, de Romeinse Stadhouder te ontkomen. Het hoger bewustzijn van zijn ouders zorgden ervoor dat Jezus opgroeide in een spiritueel geladen krachtenveld en zorgden tevens voor een vroege opdracht om de wil van de Spirituele Hiërarchie in zich op te nemen en uit te dragen. Hij werd op jonge leeftijd al naar een Mysterieschool van de Essenen gestuurd, net zoals anderen uit zijn omgeving zoals Johannes de Doper, Maria Magdalena en Johannes de Geliefde. Hij werd voorbereid om als ingewijde de latere wijsheid en inzichten te verkondigen en als leermeester te dienen. In haar boek “Isis Ontsluierd , deel II", toont Helena Blavatski herhaaldelijk aan, hoe met de teksten van de boeken van het Nieuwe Testament werden geknoeid en de relatie met Oosterse Wijsheden werd verdonkeremaand. Dat er veel meer over Jezus bekend was dan we in de Evangeliën zien, laat zich daar eveneens heel goed illustreren.
Jehoshua maakte, om zijn eigenlijke naam nog even te gebruiken, in zijn adolescentieleven vele reizen om te studeren aan de toenmalige wijsheid centra van India, Tibet en Perzië. Ook Griekenland en zelfs Groot-Brittannië werden aangedaan om zijn behoefte aan wijsheid en aan de groei van het geestelijke leven bij te dragen. Zijn laatste reis voor zijn verschijnen bij de Jordaan was een inwijding die hij ontving in de Pyramide van Gizeh om daarna terug te keren naar Galilea. Inmiddels was Jehoshua al een bekwaam Yogi door zijn gevolgde opleidingen en inwijdingen en had alle siddhi’s eigengemaakt. Bovennatuurlijke krachten waren bij Yogi’s niet ongewoon en zou zeker bijdragen aan de taak die nog moest komen. Bij zijn verblijf bij ingewijden in Griekenland kreeg hij de aanroep Christos mee dat verwijst naar de toen al bekende gaven van hem als gezalfde, maar ook als bemiddelaar tussen het lage bewustzijn van de medemens en de Hogere Hierarchie. De term van Messias was al in het Joodse geloof aanwezig wat ongeveer hetzelfde betekende dat men de verlosser ook al verwachtte. Jezus werd niet als zodanig gezien omdat hij niet over de juiste opvattingen getuigde. Jezus zelf zag zich ook niet zo. Hij zag zichzelf als een landman in de wijngaard van de Heer! De vroege kerkvaders hebben daar allemaal geen beletsel ingezien om de term Christus naar eigen hand te zetten en de man tot zoon van God te verklaren.
Pas vlak voor het doopritueel wordt de geschiedenis van Jezus weer opgepakt in de Evangeliën. Johannes de Doper was bekend geworden doordat hij de gave had om de dopende mens zolang onder water te houden tot het diepere inzicht (nirwana) in een totaalbeeld kon worden overgebracht. Op het moment dat Jezus gedoopt werd trad het bewustzijn van de toenmalige wereldleraar tot het bewustzijn van Jezus toe en werd zo het kanaal van de Hogere Spirituele leraar Maitreya. Deze wereldleraar was aangesteld door de Spirituele Hierarchie in het net begonnen astronomische tijdperk van Vissen om de mensheid terzijde te staan in een van de moeilijkste perioden die zou komen in de levens van de mensheid. Dat betekende dat in Jezus het Christusbewustzijn werd ingebracht om de taak die daarin werd meegegeven de mensheid deelgenoot te maken van volmaakte liefde en harmonie. Overigens is het zo dat Jezus niet opging in het bewustzijn van de persoon van Maitreya maar er twee entiteiten bleven bestaan. Jezus werd op dat moment een ingewijde op het derde niveau en Maitreya, de geascendeerde meester van het vijfde niveau. Jezus is door het Christelijk geloof foutief als de Christus aangemerkt. Christus is geen persoonsgebonden naam maar een niveau van bewustzijn. De uitwerking van het Christusbewustzijn is een staat van Goddelijk Bewustzijn en kleeft dus niet aan de persoon als b.v. de verlosser, de Messias of wat dan ook! Dat ooit Christus terugkomt op aarde om een klein deel van de mensheid te redden in de Eindtijd is dan ook nonsens.
De esoterische relatie tussen Jezus en Maitreya bestond evenwel uit een samenvoeging waaruit eenheid van het Christusbewustzijn kon ontstaan en waaraan Jezus zich overgaf om de vooraf geplande daad van opoffering voor het geestelijk welzijn van de toekomstige mensheid te bestendigen. Jezus kan zo beschouwd worden als het kanaal of doorgeefluik van Maitreya om de meest bruikbare leringen voor bewustwording aan de mensheid over te brengen. Op een hoger niveau diende Maitreya als aanbrenger van de Hogere Spirituele Wijsheid die de Universele Christus genoemd wordt, het tweede aspect van de Schepper. Bij de Meesters en Hoge Ingewijden staat het tweede aspect bekend als de Manifestatie van de Godheid-Liefde die in alle wezens door het Goddelijke zijn gecreëerd en in aanleg altijd aanwezig is. Maitreya bracht het universele niveau van Christus-Liefde Energie over naar het bewustzijn van Jezus zodat op lagere niveaus van bewustzijn van die tijd door een eenvoudiger begrip het diepere besef kon worden overgebracht. Maitreya heeft zo door Jezus de deugd van de onvoorwaardelijke liefde laten neerdalen op het collectief onbewuste van de mensheid, waar het zal verblijven tot de groei van bewustzijn in het toekomende Aquariustijdperk weer zal toenemen.
Jezus heeft nooit een religie willen stichten, dat was zijn intentie niet. Hij stierf ook niet aan het kruis. Als Yogi was hij in staat om zichzelf in trance (zelfhypnose) te brengen om door deze technieken zich terug te trekken uit het dagelijks bewustzijn, uit de waarneming van zintuigen en hoefde vrijwel geen lichamelijke pijn te ervaren. Door deze dieptrance dachten de Romeinse soldaten dat hij al gestorven was. Hij stierf echter niet aan het kruis maar nam wel door zijn opofferende daad van kruisiging, de vierde inwijding die we de Verzaking noemen, aangezet door de kruisiging waarbij het lagere zelf (ego) verbrijzeld wordt. Daarmee wordt ook de Christuslogos in werking gesteld door een groot deel van het toekomstig Karma van de mensheid over te nemen, door in te stemmen met de kruisiging die niet tot zijn karma behoorde. Deze opoffering wordt dan als Christusdaad gezien. Aan het einde van de Kruisiging roept Jezus: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt u mij verlaten”, wat er op duidt dat het bewustzijn van Maitreya zich op dat moment terugtrok, wat een pijnlijke ervaring bleek. Maar hij besefte eveneens dat zijn taak hiermee volbracht was.
Jozef van Arimatrea, die ook een ingewijde was, bracht Jezus naar een geheime plek waar hij verzorgd kon worden door andere Essenen ingewijden en kon herstellen van zijn wonden. Jezus is nooit gestorven aan het kruis en de lijkwade van Turijn demonstreert dat ook, want een gestorvene bloedt niet. De zogenaamde lijkwade daarentegen vertoont wel degelijk bloedingen van lichamelijke wonden. De medicinale kruiden waarvan de Essenen kennis hadden, hielpen hem weer snel herleven zodat deze leraar zijn verdere taak op zich kon nemen. De Christelijke notie dat hij zou zijn opgestaan om zijn Goddelijke afkomst te tonen, is dus bedachte onzin. De mensheid of nog erger een klein deel ervan ontvangt geenszins het eeuwige leven door de Christusdaad, maar de symbolische boodschap is om het inzicht van de onvoorwaardelijke Christusliefde te hanteren als leidraad voor verdere evolutie en ontwikkeling. De religieuze boodschap van lijden en dood zijn eerder belemmeringen voor de spirituele vooruitgang en de christelijke leringen over de dood en opstanding leveren geen bijdrage aan het bewustzijn naar een nieuwe fase.
Jezus, die de reïncarnatie van de zielspersoonlijkheid van Sananda was, ging naar India en heeft daar nog geruime tijd geleefd. In een volgend leven nam hij als Appolonius van Tyana een vijfde inwijding en steeg pas na deze dood op als een geascendeerde meester. Hoe kunnen wij dat allemaal weten want er is in zijn leven weinig opgeschreven en wat er later opgeschreven is, heeft tot doel gehad de mensheid te beheersen en te misleiden. Wat echter Edgar Cayce, het transcendente medium van een bijzonder niveau in verschillende trance-lezingen over de levens van Sananda heeft onthuld en met name wat hij heeft weergegeven over de essentie van het leven van Jehoshua Ben Yussef is ten ene male onbenut gelaten. In deze lezingen is veel meer bekend geworden over het bestaan van Jezus die uiteraard door de kerk als verzinsels zijn afgedaan.
Blog 36 (15-03-2023)
Polariteitenwereld III
Vanwege de wet van de vrije wil die volledig door ons kosmisch bestaan is geïmplementeerd, is het noodzaak dat de mens gaat begrijpen hoezeer tegengestelde polariteiten sterk in het mentale doorwerken en de twee zijden, het ik en de ander, hoewel van dezelfde medaille, een eigen betekenis positioneren. Logisch, want er moet wat te kiezen zijn, anders was de vrije wil een nodeloos instrument. Maar wat voor krachten spelen boven onze hoofden af? Zijn het natuurkrachten, onredelijke en ontwrichtende exponenten van alles wat nu eenmaal bestaat maar waar we geen afdoende verklaring voor vinden? Zo lijkt het wel, maar zo is het niet! Door onze totale ontkenning van wat de hogere staat van ons bewustzijn te zeggen heeft en de impact van de wereld om ons heen, zijn we ziende blind. Zo wordt de ene polariteit door het Hogere aangestuurd en beïnvloed. Deze Hogere Hiërarchieën of Witte Broederschap (geen huidskleur), zoals de Hogere Meesters van Spiritueel Bewustzijn ook vaak genoemd worden, kunnen alleen indirect hun werk doen om de mensheid via de energie van evolutie tot de groei van ontwikkeling aan te zetten. De andere polariteit die door donkere krachten wordt aangestuurd (Zwarte of Donkere Broederschap, eveneens geen huidskleur), kunnen als krachten van het fysieke niveau worden beschouwd, omdat het inspeelt op de beïnvloeding van de mens in zijn illusoire bestaan op aarde. Daarom zijn deze krachten even vluchtig als het lichamelijke (stoffelijke) bestaan en hebben dus geen eeuwigheidswaarde. Echter deze laatste vorm heeft wel het vermogen van een gevangen houden in lagere bestaansniveaus, de aantrekkingskracht van het fysiek astrale in lagere mentale gebieden. Als zich dat voordoet en daar zit het overgrote deel van de mensheid in vast, is er sprake van involutie, omdat de hogere krachten niet sterk manifesteren op lagere niveaus. Om het inzichtelijk te maken betekent het dat de lagere gesitueerde chakra’s zich niet volledig kunnen bevrijden en openen, zodat de doorwerking naar andere chakra’s verstoord raakt. De mens is gedeeltelijk op zichzelf aangewezen. Dat is om de uitwerking van het Dualistisch Plan, de kosmische vooruitgang, een groeiproces in gang te zetten die het bewustzijn aanwakkert. De basisgedachte, zou je kunnen zeggen, is dan dat er harmonie door conflict ontstaat. Het conflict, dat zich op het lagere (negatieve) niveau afspeelt, maakt in een zoektocht naar kennis een ontwikkeling door die voor een verruiming van de intrinsieke intuïtie zorgt, waarmee een groei naar harmonie tot stand komt op een hoger niveau van het bewustzijn.
De Donkere Krachten (Dark Brotherhood) behelzen een materie waar de mensheid geen flauw benul van heeft en in bepaald opzicht door onze versluierde waarneming zelfs bespottelijk voorkomt. Toch is het een antwoord op de vele vragen die steeds maar weer rijzen, in heden en verleden. Maar als we al moeite hebben om te accepteren dat er meer is tussen hemel en aarde, is het idee van Duistere Krachten niet een die veel bijval kent. Een ander begrip is daarentegen wel goed invoelbaar en dat is negativiteit. Als we het bestaan van de mensheid in het kader van de polariteit willen belichten is een breder terrein, waarin positiviteit en negativiteit de herkenbare elementen zijn die door de meesten van ons wel als reëel worden gezien. Het is dan ook geen grote stap meer om te beweren dat dualiteit een donkere en een lichte kant kent. Wij kunnen echter, met onze vrije wil in het achterhoofd, sturen in het leven wat we willen, maar beide aspecten dringen zich opmerkelijk en veelvuldig op. Onze blik is dan wel gericht op het positieve, maar dat behoedt ons niet voor het negatieve. Willen wij inzicht verkrijgen in de verschillen die aan beide kanten voordoen dan zullen we ook bereid moeten zijn om naar beide kanten te kijken, de antwoorden te zoeken en als waarheden te herkennen. Het belangrijkste gegeven is dat de meerderheid van de mensheid in het duister tast over het negatieve aspect, die verbonden is met de dienst aan het zelf, verpakt in de voorstelling van het leven in illusie. De negatieve gebeurtenissen die ons overkomen worden al makkelijk als ‘de menselijke natuur’ gezien, als wisselwerking van onbegrepen krachten, toeval of misschien wel als een soort buitenaardse invloed. Dat is een teken dat men er onbewust rekening mee houdt dat het negatieve van buitenaf tot ons komt. Dat is een uitermate goede voedingsbodem voor angst, wat als een effectief middel functioneert om van hogerhand de massa te beïnvloeden. Hoewel de mensheid en haar organisme niet op zoek is om het eigen bestaan te ondermijnen en te vernietigen, heeft het gekozen pad van materiele zelfzuchtige behoefte aan macht en controle verreweg de meeste aantrekkingskracht. De mens wordt daar onweerstaanbaar in meegezogen, maar wij zijn nauwelijks bewust welke krachten meespelen. Om dit fenomeen eens van de sluier te ontdoen zijn een aantal voorbeelden noodzakelijk om te benoemen. Alle ontelbare daden van onderdrukking, machtsmisbruik en volkerenmoord zijn geïnitieerd en gestimuleerd onder invloed van de Donkere Machten, de Zwarte Magiërs van het Manasisch Gebied, om dat deel van de mensheid die daar ontvankelijk voor was en helaas nog steeds is, de verschrikkelijke invloed en indoctrinaties met de bijbehorende angsten voor te schotelen. Om echter beide polariteiten die in het kosmische bestaan van onze planeet volledig in te schatten, moeten we teruggaan naar de veelvoudige aspecten van het Goddelijke Plan die nagestreefd en uitgevoerd wordt door de Witte Broederschap.
Het aspect welke eveneens uit het Goddelijke Plan is voortgekomen, wat we de Donkere Broederschap hebben genoemd, wierp zich door de ontwikkelingen, die op de andere landmassa’s voordeden op, om de tegenstellingen krachtig aan te scherpen en de doelstelling van de Witte Broederschap zoveel mogelijk te verstoren en dwars te zitten. Daarvoor werd reeds in het ontluikende astrale gebied van de mensenmassa op Atlantis, de emoties van angst en ondermijning gebruikt om de energiefrequentie van het menselijk ras te verlagen zodat het proces van egoïstische benadering en de dienst aan het zelf aan grotere invloed zou winnen. Om hieruit het beeld te schetsen wat daarvan het gevolg was dat vele personages uit het verleden een kenmerkende bezetenheid laten zien om de nietsvermoedende mensheid in het lijden te storten. Is de mens dan slachtoffer van die duistere krachten? Nee, toch niet! Alle extremen die de mensheid heeft voortgebracht, hebben niets anders tot doel om het inzicht in het polariteitencomplex te begrijpen, als een tegengesteld component van eigen onvermogen, om de keuze voor de liefde en harmonie die zich altijd voordoet, aan zich voorbij te laten gaan. Liefde en harmonie werd door de afgescheidenheid zo niet meer dan een tweederangs concept, niet meer dan een bijprodukt van het bestaan. Alle verschrikkingen die de mens tegen de andere mens heeft begaan, kunnen dan wel worden toegeschreven aan deze Donkere Machten die in de verbeelding vaak als demonisch worden afgeschilderd, maar toch zijn deze machten als een onderdeel van de Schepping te zien en het is daarom niet mogelijk om deze krachten, die in het astrale domein werden losgelaten, uitsluitend als een vernietigende kracht te beschouwen, aangezien alle gebeurtenissen van verdeeldheid en afscheiding in overeenstemming zijn met de Kosmische Principes (de wet van een). Dat impliceert echter wel dat de gemakzuchtige keuze van de mens voor de materiele zelfzuchtigheid en macht het negatieve patroon bevestigd. De Duistere Machten maken van deze zwakheden gebruik om te infiltreren en te controleren. Zij handelen via hun menselijke tussenpersonen, als dictators en despoten of andere benamingen van machthebbers die van bloedvergieten hun perverse hobby’s maken, wat aangeeft dat deze personen, bewust of onbewust geïnspireerd en geïndoctrineerd worden door de verslaafde werking van macht. Alle haat en conflicten die op deze aarde zijn ontstaan en uitgevochten, alle onverdraagzaamheid van raciale opvattingen, alle oorlogen in naam van een zogenaamde God, alle etnische zuiveringen zijn allemaal ingeseind door de Donkere Broederschap. Alle op macht beluste politici, regeringsleiders, ceo’s en absurd rijken van deze aarde, diegene die natuurlijke bronnen als onbetwist eigendom verklaarden, de militaire interventies, drugskartels staan allemaal onder invloed van deze Donkere Broederschap. Overal waar een pertinente structuur van macht, onbuigzame religieuze dogma’s en doctrines, extreme vergaarde rijkdom te vinden is, allemaal in naam van een of andere grote leider of zelfbenoemde God, heeft de Dark een belangrijke vinger in de pap. Voorbeelden te over in onze eigen geschiedenis: de Kruistochten, de moordpartijen op de Albigenzen, de apartheid in Z-Afrika, de Goelag Archipel, de genociden in de Wereldoorlog II, op de Balkan, in Rwanda, in Syrië, de zuiveringen in de verschillende staten van de wereld, geweld tegen kleurlingen en vrouwen en recentelijk de aanval van Putin op Ukraine. Je kunt ze allemaal zo herkennen aan de gedragingen die eigen zijn aan de polariteit van het zelf. Als een persoon meer neemt dan hij geeft, waarna er mensen lijden, dan dient hij uitsluitend zichzelf en is uitgeleverd aan de controlerende krachten met een negatieve inslag. Daarmee heeft deze persoon en personen zich verbonden aan de Donkere Broederschap.
U denkt dat dit complotdenken is? Nee, een complot ontrekt zich immers zoveel mogelijk aan iedere waarneming en dit is zichtbaar voor iedereen die bereid is verder te kijken. Maar de mens is verblind en daarom mag je dit wel degelijk als een wake-up call, opmerken. Kijk naar alle dingen die de mensheid is overkomen. Alle macht die aan een groep mensen, maar vooral aan individuen kleven, worden door de Dark geïnfiltreerd. Binnen democratische processen is door een controle systeem rechtstreekse beïnvloeding misschien wat minder aan de orde, maar voor individuen die zich bovenmatig voor macht interesseren is het een zeer effectieve aantrekkingskracht. De hebzuchtige behoeften van deze personen trekken de aandacht van deze Duisteren. Zij leveren geen positieve bijdrage aan het collectief mensheid en werken juist de positieve werkzaamheid tegen. Hun ongebreidelde interesse voor individuen die macht, status en grote materiele bezittingen hebben, brengen het in de sfeer van de autocratie omdat verantwoording afleggen niet in deze statuur past. Op alle plekken op aarde gebeurt dit, in het klein of in het groot en helaas heeft deze grote aantrekkingskracht, voor velen die aan de omschreven eigenschappen voldoen, ervoor gezorgd dat de ellende voor mens en dier die daarmee gepaard gaat, tot grote hoogte stijgt. Kunnen we daar dan niets tegen inbrengen? Zeker, dat wordt ons aangereikt door de keuze van vrije wil. Het loskomen van het negatieve aspect is door de aantrekkingskracht van de materiele verlokking van het bestaan alleen door de vrije keuze voor de andere polariteit te bewerkstelligen; dat is de keuze om onze medemens in alles de ondersteunende dienst te bewijzen misschien geen eenvoudige opgave, maar van positieve betekenis gezien het feit dat wij allen gelijkwaardige lotgenoten zijn op deze aarde.
Blog 35 (13-02-2023)
De wereld van de polariteit II
Heb je de vorige blog gevolgd? Dan haken we daar weer aan! Om het gezichtspunt van het astrale nog eens te belichten en te betrekken op de tegengestelde paren, die in dat gebied gevonden worden, is het besef van de illusoire betekenis van het leven een primair gegeven en van de geest die dat overstijgt zelfs een voorwaarde. Het ene aspect van de polariteit trekt naar het materiele toe en het andere naar de geestelijke kant (de Ziel of de Monade). De weg die de mens in zijn leven moet gaan, loopt symbolisch tussen de twee paren van tegenstelling door en geeft een smal pad te zien die moet zorgen dat de mens zijn balans vindt door overeind te blijven en niet steeds te zwichten voor de aantrekkingskracht van het verlangen of wensdenken. Het vermogen wat dan tot stand komt, zal zorgen voor bewustzijnsverruiming en de kennis (onderscheid) waar zowel de ene als de andere polariteit voor staat. Dan zal de uiteindelijke keuze voor het andere zelf, het evenwicht omvatten oftewel het intrinsieke gevoel bereiken wat eenheid is.
Dat is het meest belangrijke punt in het kader van de universele kenmerken van polariteit die in het leven tot uitdrukking komt op een van de niveaus van manifestatie, zoals daar is: fysiek, astraal en (lager) mentaal, dat wil zeggen dat het leven alles in zich heeft om zich te richten naar de positieve of negatieve polariteit, en wijzelf het heft in handen hebben. De vrije keuze is dus de werkelijke aard van de dualiteit, maar helaas die betekenis wordt vrijwel niet ervaren. De dubieuze reacties liggen voor het oprapen. Want de mens die vanuit het lager bewustzijn reageert zal zeggen dat het zweverig gedoe is die hem niet aanstaat, de religieuze mens zal zeggen dat het door de zondeval komt, de humanist zal zeggen dat de kenmerken dwangmatig zijn, de atheïst zal zeggen dat het een natuurverschijnsel is, de wetenschapper zal zeggen dat het allemaal onzin is omdat het niet past in de huidige hoogstaande analytische manier van denken. Tot welke groep je ook behoort, het geeft een specifiek oordeel te zien over de betekenis van de dualiteit! Alles van deze tegenstrijdigheid heeft de hoedanigheid van het gevoel wat zich voordoet, waarin de polariteiten tegengesteld zijn en vervlochten is met onze illusie van het ervaren van de werkelijkheid (perceptie). Want wat bijvoorbeeld mannelijke als vrouwelijke kenmerken in zich draagt die uitdrukking geven aan de inwonende geest van het lichaam, heeft weliswaar een uiterlijke vorm, maar is daarom nog geen tegengestelde? De Wet van Een is op alles van toepassing, atomen, microben, alle dierlijke vormen, of in een groter gebied, de planeten en sterren. Alle bestaansvormen hebben een positieve en negatieve polariteit ten opzichte van elkaar maar in wezen zijn wij allemaal uit dezelfde stoffelijke materie geschapen, als een toonbeeld van verwerkelijking van eenheid.
Hoe kunnen we de Wet van Eenheid begrijpen als er zoveel tegengestelde factoren zijn? De Wet van Een stelt heel eenvoudig dat er geen disharmonie, geen onvolmaaktheid, dat alles een, heel en perfect is. Daarmee is “de omtrek” van ons werkelijk bestaan vormgegeven en de Intelligente Oneindigheid (het Goddelijke, geen persoon, maar een hogere energievorm) ziet toe hoe onze levens in een beperkte dichtheid (van energie) toegroeien naar een hogere frequentie van Liefde en Licht. Als wij de evolutielijn volgen dan zullen wij onze bron gaan zien en begrijpen wat onze rol in het geheel is. Echter in ons bestaan, in het huidige tijdperk, ook wel de energetische 3e dichtheid genoemd, wordt dualiteit als een destructief element beschouwd. Polariteit lijkt schrikbarend toe te nemen. Vaak wijdt men dat aan de mogelijkheden van moderne media, omdat men zich daar plompverloren kan uiten, zonder rekenschap te geven. Als dat waar is, zou de uiting op zichzelf wel aanstootgevend kunnen zijn, maar is dat niet hetzelfde wat men vroeger ‘binnenshuis’ hield. Is er eigenlijk wel zoveel verandert? Is de gedachte aan het wensen van iemands dood in stilte niet hetzelfde als de werkelijke daad? Misschien dat het impulsieve door woede-impulsen schijnbaar vaker naar voren komt. Of wellicht ook wel de opwinding die uit een directe confrontatie ontstaat of de maatschappelijke onvrede in het algemeen die een uitweg zoekt via de verschillende medialandschappen? Een algemeen normbesef houdt dat niet tegen, omdat de maatschappelijk georiënteerde mens door zijn afgescheidenheid geen inzicht heeft in de collectieve opbouw van het bestaan. Geen inzicht in het besef van eenheid, in afkomst en ontwikkeling, alleen de tegenstrijdigheid ervaart die vrijelijk opwelt. Anders gezegd, dat dualiteit door een gebrek aan geestelijke ontplooiing zich laat gelden door uitingen van onvrede en gevoel van onrecht. Echter deze afgescheidenheid is niet zoals veel spirituele mensen denken, het losraken van het Goddelijke, maar de onbereikbaarheid van het hogere zielsfragment door de kloof tussen het lager en hoger bewustzijn. Met het goddelijke zijn wij immers altijd verbonden, al zijn we daar meestal niet van bewust.
In het scheppingsverhaal wordt uitermate de tweedeling aangegeven van zowel het natuurlijke als de geestelijke bestaansvorm van de mens waarmee zichtbaar wordt wat de eigenlijke betekenis is van deze symbolische vertelling. God schiep de hemel en aarde, dag en nacht, licht en duisternis, zon en maan. De afscheiding van eenheid door de zondeval kreeg een volstrekt verkeerde uitleg, hoe voor de zogenaamde eerste mens de kennis van goed en kwaad, bij uitstek het symbolische begrip van de polarisatie, door de inwerking van het astrale, het de mensheid als leerschool werd aangeboden. Dus niet om het idee van schuld en boete in te wrijven. Maar zo ontwikkelde wel een sterke drang naar het negatieve, vanwege de hunkering en extreme uitwerking die de exploitatie van het ego teweegbracht (zie ook blog 34), welke ook ooit het bestaan in de Atlantische tijd ondermijnde. In de voortgang die onze tijd laat zien, dat van beperkte geestelijke groei, oefent dualiteit een enorme kracht uit. Het leidt tot onrust en wij voelen ons genoodzaakt om het een of het andere aan te vechten, hoewel de aangeboren behoefte om naar eenheid te streven, wel degelijk onbewust aanwezig is.
We kunnen dus vaststellen dat hier op aarde naast het principe van eenheid, een tweede principe werkzaam is. Eenheid voegt het principe van dualiteit in zich samen, omdat uiteindelijk alles samenvloeit. Dat zal met de ontregelende dualistische vorm waarmee wij ons dagelijks bestaan hebben vormgegeven, ook gebeuren. Om redenen die we niet echt kunnen begrijpen heeft het Goddelijke (de Schepper) gezorgd om zichzelf als eenheid te verwerkelijken, maar heeft een ander Kosmisch principe aan toegevoegd. Dat principe heeft alles wat de aarde doordringt en onder alle omstandigheden existeert. Je kunt het ook zo zien, dat het Goddelijke Principe die van eenheid en eenwording is, terwijl een ander principe tegelijkertijd, die van afscheiding en verdeeldheid in ons werkzaam is om voor een bewustzijnsontwikkeling naar het Hogere Zelf te zorgen. Het menselijk ras heeft de mogelijkheid om in de derde dichtheid (energetische frequentie van ons huidig universum) te leren wat de betekenis is van vrijheid ten opzichte van de slavernij van de materie die duisternis op aarde teweeg brengt. In het collectieve bewustzijn liggen deze leerprocessen en de uitwerkingen daarvan opgeslagen om een Nieuwe Groep van Werelddienaren aan te sporen, om operaties te organiseren en activiteiten op te zetten, om de menselijke behoeftigen in alle uithoeken van de wereld te dienen, te voeden en genezing te brengen. Dat noemen we de dienst aan de positieve polariteit. Deze dienende aspecten van de mens, zullen bijdragen aan de meelevende hulp om de dienst aan de ander tot middel aan te zetten. Dat brengt het bewustzijn verder naar de grens van de aankomende Verschuiving en hoewel slechts weinigen tot dit onderscheidend vermogen in staat zijn, zal de geest van het mensenras worden gestimuleerd verder te gaan, ingeklemd tussen de oppositionele dans van de twee polariteiten.
