Blog 6 ( 18-06-2020)

Oer

Een dezer dagen werd in een televisieprogramma een boek gepresenteerd dat door maar liefst drie schrijvers tot “Oer” gedoopt is. Deze schrijvers met elk hun eigen discipline hangen daarnaast ook een religieuze overtuiging aan. Zij willen in het boek een meer eigentijdse verklaring geven voor de schepping van de aarde, zeg maar een Bijbelse interpretatie van de oerknal waarbij, naar ik vermoed, de fysica naadloos geïncorporeerd wordt. De hoofdpersoon is een proton die volgens de beschrijving vol verwondering meemaakt hoe de Schepper ruimte en tijd instelt, wetten in gang zet enz. Door de inhoud van dit boek zou de evolutietheorie op een natuurlijke manier samengaan met het geloven van de schepping door God.

In het programma zat ook een wetenschapsjournalist die een onhandige poging deed om door middel van een testje te bewijzen dat het Bijbelse scheppingsverhaal zich nooit laat vermengen met de evolutieleer. Onhandig, omdat een eenvoudige scheikundige test van olie bij water te voegen geen enkele vergelijkbare, zelfs niet relatieve wetmatigheid oplevert om de tegenstelling te bewijzen.

Veel meer kon de journalist niet te berde brengen. Hoewel er veel geslaagde pogingen gedaan zijn om de schepping via de wetenschap als goddelijke creatie te laten zien, is het kennelijk aan deze man voorbij gegaan of hij weigert zich in de mogelijkheid te verdiepen. Dat was jammer want het had een leuke discussie kunnen opleveren. Hoewel ik aanneem dat het boek voornamelijk het preken voor eigen parochie zal zijn, is een poging om de dogmatische kant van de religies over het ontstaan van het universum met de ontkenningen vandien en de wetenschappelijke standpunten met de al even hardnekkige ontkenningen met elkaar te verenigen, een loffelijk streven te noemen.

Mogen we een poging van de religies om een schepping opnieuw te interpreteren uitsluiten? Nee, natuurlijk niet! De beweging die de christelijke religie vanaf het begin gemaakt heeft, was inderdaad de andere kant op. Het ingraven van eigen stellingen, zoals de ontkenning van de menselijke geest en de incarnatieleer, opvattingen dat de ziel slaafs onderhorig is aan het goddelijk principe, inclusief de wurggreep van de predestinatieleer. Dat er nu dus gelovigen zijn die zelf het initiatief ter hand nemen, omdat de beleving ver is af komen te staan en het bewustzijn in 20 eeuwen zo veel verder geëvolueerd is, dat het instituut kerk zichzelf overbodig gemaakt heeft, is als een lichte kentering op te merken. De wetenschap is zeker na de bevestigingen van Kant om het wetenschappelijk experiment op basis van onze zintuigelijke waarneming, heilig te verklaren, door onevenredig hoge inschatting van het eigen gelijk in dezelfde verdedigingsmechanismen vervallen. Gelukkig is ook daar een kentering waar te nemen. Een duidelijke voorloper Ervin Laslo heeft al aangetoond dat achter het kwantumvacuüm een hogere dimensie schuilgaat, wat we een verenigd veld zouden kunnen noemen, waar een zich herhalend drama van kosmische geboorte en dood in het universum wordt opgevoerd.

In dit kader is de ontmoeting van twee uitersten in het aangeduide televisie programma te lezen als een onderzoek naar een nieuw fundamenteel paradigma, waardoor een verschuiving kan plaatsvinden in ons bewustzijn en wereldbeeld. Er zullen nog bruggen geslagen moeten worden tussen het al eeuwenoude bewustzijn van het Akasha domein en de opvattingen van het rationele verstand. Laten we in die richting ruimte maken om onze menselijke capaciteiten verder te ontwikkelen teneinde ons zoekgeraakte besef van de kern van ons wezen te ervaren.



Blog 5 ( 02-06-2020)

Pinksteren

De hedendaagse mens geniet van Pinksteren op zijn eigen manier. In de lengte van de dagen die in de loop van dit jaargetijde op komst is, genieten we van vrije tijd, meestal mooi weer en het buiten zijn. Maar wat Pinksteren feitelijk als feestdag betekent zegt weinig mensen meer wat. De uitstorting van de Heilige Geest leerden we vroeger op school. Hoewel Pinksteren net als veel andere feestdagen een religieuze connotatie heeft, doet dat in onze seguliere samenleving er nauwelijks nog toe. Uitstorting van de Heilige Geest is al geheel vervreemd en van betekenis ontdaan. Voor de hedendaagse mens die vrijwel alleen nog maar de stoffelijkheid van ons bestaan accepteert, is geest een abstract gegeven en niet meer te relateren aan onze werkelijkheidsbeleving. Zelfs in de hedendaagse religieuze beleving is uitstorting een merkwaardig begrip, want volgens de kerkelijke leer, tijdens het Concilie van Constantinopel van 869 vastgelegd, bezit de mens geen geest meer, d.w.z. dat de mens dus alleen nog maar bestaat als tweeledig wezen, nl. lichaam en ziel. Merkwaardig genoeg was dat in tegenspraak met wat de apostel Paulus, die de uitstorting zelf overkwam onderweg naar Damascus, wat een dusdanige transcendente ervaring betrof, dat hij verblindt van zijn paard viel. Later in zijn geloofsbrieven geeft hij duidelijk aan dat er een onderscheid bestaat tussen het geestelijke, het psychische (de ziel) en het lichamelijke. Naarmate de nieuwe tijd vorderde is elke geest-principe in de mens verbleekt: de geest wordt opgezogen in de ziel en deze op haar beurt door het lichaam. Voor de spirituele mens rest dan het ontrafelen van alle geest-weten op een wijze die hem het meest past, wat vaak door zijn veelal oppervlakkige medemens als zweverig wordt versleten. Dat het zoeken naar het hogere, een reis door het leven, wordt gezien als een zoektocht voor spirituele heling, teneinde een persoonlijke transformatie te bewerkstelligen, heeft in deze tijden van geestelijke duisternis weinig aantrekkingskracht.

Wat Paulus overkwam was in al zijn heftigheid een exceptionele ervaring. Dat hoeft in onze tijd niet meer. Dergelijke wonderen zijn in de bewustzijnsontwikkeling van de hedendaagse mens niet noodzakelijk. De Heilige Geest is als hogere Lichtbron altijd bij ons of we ons dat nu realiseren of niet. In het bewustzijn van een ontwikkeld mens, met het besef van het bestaan van het hogere, is het Licht wat Paulus trof als krachtig energetisch gegeven, ook te ervaren in een meditatievorm, die je energieveld vult als een lichtzuil. Daarmee is verbinding mogelijk met het hogere, als een hogere intelligentie, die alles wegneemt wat je beleving van je altijd aanwezige vrede kan verhinderen. We kunnen het dus gebruiken als zuiverings ritueel, maar ook om ons te bevrijden van oude pijn, vervelende ervaringen, turbulentie en psychisch lijden. Het zorgt voor evenwicht, het zorgt voor alles wat je nodig hebt. Roep je hogere lichtrijken aan, je eindige wezen die je in dit leven bent en je oneindige wezen, je eeuwige ziel en stel je in verbinding met de Akasha Kronieken. Een intense mogelijkheid in mediatieve zin om met deze lichtzuil-meditatie contact te maken met je eigen bestaan in het heden in relatie tot de eeuwigheid.

Dan is Pinksteren ook een hedendaagse vertaling van een diepzinnige universele ervaring.



Blog 4 (20-05-2020)

Een Akasha ervaring

Vorige week stond in de krant een opvallend bericht. Een patiënt, die vanwege Corona in coma was gebracht, verloor zijn vader aan dezelfde ziekte in een ander ziekenhuis. Toen deze patiënt uit zijn coma ontwaakt was, vroeg hij onmiddellijk naar zijn telefoon. Echter toen het verplegend personeel hem vertelde dat hij zijn telefoon thuis had liggen en hem vroeg waarom hij zijn telefoon na zo’n ingrijpende periode nu zo dringend nodig had, antwoorde de man dat hij de begrafenis van zijn vader moest regelen. Het verplegend personeel hoorde dat met stijgende verbazing aan, omdat de man niet kon weten dat zijn vader overleden was. Niemand had hem nog van het verlies van zijn vader op de hoogte gesteld. Achteraf opperde iemand van de verpleegafdeling dat er wellicht iets over gezegd was, hoewel de man in coma lag. Men vermoedde dat hij in zijn onbewuste staat iets gehoord kon hebben.

Wat betekent het in coma zijn? In coma zijn is in feite een diepe slaap, in deze staat gehoorzaamt ons lichaam uitsluitend aan de fysieke en fysiologische wetten. Op het moment echter dat we ontwaken gehoorzamen we weer aan de wetmatigheden van het psychische leven en worden we weer ik-bewust. Zolang wij slapen en in coma is dat zeker ook het geval, kan ons lichaam nooit iets met zijn zintuigen bewust waarnemen, daarvoor is minstens een ontwakende staat voor nodig. Iets anders is als er door hersenbeschadiging een coma optreed waarin wel vormen van bewustzijn mogelijk zijn; al zijn dit vaak niet meer dan reacties bij aanraking of reflexen. De mens is bij ontwaken van een diepe slaap op drievoudige wijze met de werkelijkheid verbonden. Als een lichamelijk levend wezen gehoorzaamt hij aan de wetten van de natuur; als geestelijk wezen gehoorzaamt hij aan de geestelijke wetten van de logica; als psychisch wezen verbindt hij beide werelden door zijn geheugen, al moet men psyché en geheugen als verschillende functies van het brein opvatten.

Hoe kan de man dan weten dat zijn vader overleden was ten tijde van de periode dat hij in coma lag? Het antwoord hierop is eenvoudig, maar voor de meeste mensen, die gewend zijn uitsluitend via hun zintuigen het leven te observeren, is het ingewikkeld. De informatie van het overlijden kwam tot hem via het veld, waarmee wij allemaal in verbinding staan. Hoewel er steeds meer natuurkundige wetenschappers overtuigd raken dat er een hogere dimensie in het universum bestaat, waar alle oergrond van alle gebeurtenissen in ruimte en tijd uit voortgekomen zijn, is algemene aanvaarding nog niet spectaculair. Het verenigd vacuüm, zoals het verenigd veld ook genoemd wordt, heeft dus een allesomvattende werkelijkheid en was reeds in het oude India bekend onder de naam Akasha, het Sanskriet voor kosmische ruimte. Deze term verwees niet zozeer naar het begrip ruimte zoals wij die kennen, maar naar een hogere bestaansdimensie van het leven. Met andere woorden via Akasha, dat als een informatieveld deel heeft aan alles wat we zien, alles wat bestaat, maar ook alles wat we niet kunnen waarnemen met onze zintuigen, het bovenzinnelijke dus. Alle ruimte-tijd is dus doordrongen van informatie, die overal en gelijktijdig aanwezig is. Een verenigd veld is dus een medium dat ten grondslag ligt aan alle gebeurtenissen en processen van het universum. Het registreert, conserveert, regisseert en draagt informatie over. De Akasha ervaring is een levende connectie met het veld, een ervaring die in het onbewuste van de patient tot hem kwam.

Als meer mensen gaan inzien wat de realiteit van Akasha ervaringen zijn, dan zal een hogere vorm van bewustzijn zich over de wereld verspreiden. Akasha getuigd dat we op een subtiele manier met elkaar, de natuur en de kosmos verbonden zijn. Dat inspireert ons vermogen tot het praktiseren van solidariteit, liefde, mededogen en de bereidheid om voor elkaar en het milieu verantwoordelijkheid te nemen. Dat zijn onmisbare elementen voor een geesteshouding om ons te redden uit de mondiale crisis die onze wereld bedreigt, om vrede en duurzaamheid te scheppen op onze zwaar belaste planeet.



BLOG 3 (14 - 05 - 2020)

Zielsgraag

Opeens hoorde ik in een toespraak premier Rutte iets zeggen wat klonk alsof hij dat vaker zegt, maar er toch een beetje van schrok omdat zomaar voor de camera te doen. Hij gebruikte het woordje “zielsgraag”. Dat was bedoeld om aan te geven hoezeer hij het volk van Nederland op het hart wilde drukken om de anderhalve maatregel op te volgen. In een later interview gebruikte hij nadrukkelijk “dolgraag”, en dat herhaalde hij nog een keer, zodat het duidelijk was dat hij dolgraag in ieder geval een betere uitdrukking vond om aan te geven, dat de aandrang om iets over te laten komen groot was. Ik wil hier geenszins de vocabulaire van de premier bekritiseren, maar het is te opvallend om er zomaar aan voorbij te gaan. Vanwege het feit dat de uitdrukking zielsgraag in onbruik is geraakt, net zoals zielsveel, meestal in de betekenis dat we veel om iemand geven. Of in hart en ziel, hoe sterk we ons aan iets overgeven. Het geeft aan dat het betreft zielenroerselen sterk en diep zit en duidelijk geen verstandelijk, maar een gevoelselement in zich heeft. Dat het opvalt is omdat we er nauwelijks nog bewust van zijn dat het bestaat. Voor de meesten onder ons is het hoogstens een abstract begrip uit vroeger tijden.

Hoe komt dat dan? Hoe zijn we het besef van onze ziel dan kwijt geraakt? In de evolutie is er sprake van vooruitgang, dus het is wel vreemd dat we eerst iets gehad hebben en nu niet meer. Tenzij het hebben van een ziel als een overbodig aanhangsel beschouwd wordt, zoiets als een blinde darm. Of heeft het meer te maken met een intrinsiek bewustzijn dat er eerst iets was wat we nu niet meer beseffen? Heeft de materieel denkende mens afscheid genomen van iets wat niet met zintuigen te beredeneren was?

De op zichzelf juiste en ook aangetoonde evolutie gedachte is na de vaststelling door Darwin scheefgegroeid. Menige wetenschapper evenals kerkelijke leerstellingen hebben zich in het verleden verwikkeld in allerlei fenomenologische kwesties en hebben zich, verschuilend achter de dogmatiek van evolutieleer, geen rekenschap afgelegd van het feit dat de geestelijke gestalte van de mens eenzelfde wetmatigheid in zich heeft. Een denkfout wat wetenschappers en religiedenkers in het algemeen wel vaker aan de dag leggen, wat wij heden kennen als tunnelvisie! Het houdt dus in dat onze ziel een ontwikkeling is van de geestelijke erfelijkheidswet, die uit de fysieke erfelijkheidswet van de evolutieleer valt af te leiden. Onze geestelijke gestalte, zichtbaar in de uitdrukking hoe wij zijn, laat onze biografie van ons leven goed zien. Het is de uitdrukking van onze ik-persoonlijkheid en door het “ik” wordt de ziel een menselijke ziel, een unieke persoonlijkheid dat nooit uit een ander menselijk-ik te herleiden valt. In de ziel van de mens leeft het idee van zijn als een directe intuïtieve ervaring van zijn individuele geest. In veel lectuur over de ontwikkeling van de geestelijke mens komt het gewaarzijn van de ziel als een bewustzijnlaag terug. We worden ons bewust van dat deel van onszelf, de kern van ons bestaan, wat er altijd al is geweest, ons diepste Zelf die ons al heel ons leven in de gaten houdt! Het kan ons niet beschermen tegen allerlei onheil, omdat dat nu eenmaal het wezen van ons leven is. Dan zullen we een besef moeten toelaten dat kennis van het leven alleen geleerd kan worden door bewustwording van een diepere waarheid. Soms komt impulsief en misschien onbewust dat besef terug in een toespraak. Dan is zielsgraag geen toevalligheid, maar een weergave van een diepere intentie!



BLOG 2 (06 - 05 - 2020)

Vrijheid

Deze week horen we veel over vrijheid. De vrede die we relatief lang kennen, want ook de Koude Oorlog was geen echte oorlog, maar vredestijd. We beseffen dat maar al te goed door de verhalen van oorlog, dat we al 75 jaar in vrede leven, we niet bang hoeven te zijn als we de straat op gaan, zelfs niet binnen de muren van onze huizen. Vrede en vrijheid, onze recente geschiedenis wijst dat zo uit. Maar als we verder kijken dan ons kleine stukje aarde, dan realiseren we dat het op verschillende plekken op onze aardbol helemaal geen vrede is en dus geen vrijheid. Onderdrukking door een vreemde of eigen mogendheid komt nog altijd voor en dan blijkt hoe fragiel ons gevoel van vrijheid moet zijn. Wij mogen dan in vrijheid leven, maar er heerst geen vrede. Vrede en vrijheid, hoewel geen synoniemen, want zonder vrede geen vrijheid, maar andersom vrijheid hoeft geen vrede te betekenen, afhankelijk hoe je het bekijkt.

Hoe je vrede-vrijheid ervaart is voor de alle mensen anders. Iedereen houdt van het idee van vrijheid. Daarom is het van belang, willen we weten wat vrijheid voor iedereen betekent, dat we onze persoonlijke gevoelens daaromtrent analyseren. Van vrijheid kan pas sprake zijn wanneer we inzicht hebben in ons doen en laten. Je kan zeggen dat dit inzicht ook gekleurd is door afkomst, voorkeur en/of omstandigheid. Maar dat doet niets af aan de beleving van vrijheid. Als ik besluit bijvoorbeeld op een bepaald moment een meditatieoefening te doen, dan is het inzicht om dergelijke handeling te verrichten niet onderhevig aan beïnvloeding door afkomst, voorkeur of omstandigheid. Dan voeg ik een nieuwe beleving van vrijheid toe aan mijn leven, een vrije wilsdaad, een vrij inzicht. Niemand heeft me gezegd dit te doen, geen begeerte, drift, hartstocht, geen lichamelijke of psychische behoefte. Geen dwangmatig patroon aangeleerd uit het verleden. Uit dit voorbeeld blijkt eigenlijk hoe weinig vrij de mens eigenlijk is, want de meeste ingevingen hebben een bepaalde herkomst.Vaak een gemengde oorsprong, half vrij, half onvrij. Maar de hoofdzaak is dat vrijheid een principieel menselijk potentieel is.

Je kunt vrijheid dus zien als een bevrijding van begrenzingen en beperkingen. Een van de grootste uitdagingen van ons leven is ons losmaken uit dwangmatige controle. Maar het is kennelijk ook prettig om controle te hebben over ons leven en om gestuurd te worden door oude ideeën, sociale normen en waarden. Patronen van onze ouders, leraren, plaatselijke regels, politieke standpunten en voorkeuren beheersen ons. Uit gewenning bewegen we ons binnen de mal van maatschappelijke waarden en religieuze overtuigingen. Een geografische en fysieke werkelijkheid die onze weg in de wereld uitstippelen. Maar met een dieper besef van vrijheid ontstaan voorwaarden die geen grenzen, vastgestelde regels en bepaalde paden kennen. Vrijheid in gebondenheid zou je kunnen zeggen, omdat pure losbandige vrijheid altijd ten koste gaat van de ander of onszelf. Rij maar eens tegen het verkeer in en kijk maar is wat er gebeurt. Maar een vorm van vrijheid, die bewust is van ons intrinsieke bestaan, is er een van energie, maar ook van een staat van zijn, een toestand die laat zien dat er een verbinding mogelijk is met het authentieke zelf. Deze staat van vrijheid brengt ons een individuele evolutie, die onze patronen verandert en een nieuwe levenskracht opwekt. We beseffen, en dat is ook een activiteit van het bewustzijn, dat we de vrijheid kunnen verwerven door ons vol vertrouwen met zelfverzekerdheid in de wereld kunnen begeven. Niet door uit te gaan van ons egoïsme, onze persoonlijke belangen of door te hechten aan een bepaalde afloop, maar omdat we weten dat we veilig zijn omdat ons niets, wat niet bij ons hoort, kan deren. Doordat we vrij zijn kunnen we ons aan een leven overgeven, ons onafhankelijk opstellen en er ook nog van genieten!



BLOG 1 (01 - 05 - 2020)


Het Nieuwe Normaal

Door de overheersing van een besmettelijke ziekte is ons leven gedeeltelijk (even) tot staan gebracht. Het oude normaal mag niet meer. Dat het nieuwe normaal nog moet indalen is nu eenmaal eigen aan het opnieuw aanleren van patronen. De oude levenscyclus met een aantal aangeleerde en gewende patronen zijn verlopen; we zullen ze moeten toetsen op mogelijke bruikbaarheid en moeten aanpassen, veranderen aan een nieuwe tijd. We moeten eigenlijk, hoewel er van een noodzakelijk kwaad gesproken wordt, vrijwillig afzien van ons oude normaal en dat niet alleen vanwege de 1.5 m onderlinge afstand, een politiek standpunt, bedoeld om de samenleving met nieuw normaal weer enig oud normaal terug te geven.

Je kunt dit totale gebeuren, die deze ziekte veroorzaakt heeft niet op zichzelf zien. Er is sprake van een omwenteling in ons leven, bedoeld voor een zekere tijdelijkheid, maar er hangt iets in de lucht. Dat verteld dat deze levensfase anders is, een opkomende bewustwording van een andere tijd en daar zullen we over na moeten denken. Patronen die onze dagelijkse gang en ritme bepaalden zijn in een oogwenk van hogerhand aangepast door ons aan te sporen dingen te doen waarvoor we nooit vrijwillig voor hadden gekozen. We worden op onszelf teruggeworpen om te bedenken wat onze relatie is met onze kinderen, onze ouders, de maatschappij en last but not least onszelf. Onze verhouding tot ons werk, onze carrière, onze genoegens en misschien wel heel nijpend onze financiële situatie. Dat is allemaal van belang hoe je op jezelf teruggeworpen wordt en dat gebeurt niet vaak. Meestal zijn er oorlogen voor nodig! Nu is er een virus wat ons laat zien hoe machteloos we zijn, hoe ons leven beperkt wordt. In onze maakbare samenleving worden we uit onverwachte hoek onderuit gehaald. Het blijkt dan dat wij niet alles zo in de hand hebben, waar we wel van uitgingen. Dat maakt ons in hoge mate onzeker. Dan rest ons zelf de oplossingen ervoor te bedenken!

Oude patronen voldoen dan niet meer. Nieuwe zijn er nog niet. Is dat misschien het moment van een doorbraak? Een deur die opent naar een nieuwe horizon, met minder beperkingen en hindernissen, meer verbinding met familie en vrienden. Als je kunt inzien dat je ongenoegen en stress voortkwam uit je onverwezelijkte idealen, onvervulde behoeftes en onbereikte gevoelens, dan kun je net zo goed ook bedenken dat veel oplossingen die je gekozen hebt, uiteindelijk een probleem geworden is. Als dat zo is, dan wordt het tijd om jezelf een schouderklopje te geven voor deze ontdekking. Dan heb je inzicht gekregen dat je niet langer hoeft te steunen op wat je ooit nodig had. Dan ben je weer een stukje verder gegroeid en hoef je niet meer de beklemming te voelen van het patroon waar je ooit op steunde. Trek dus die stekker uit de negatieve energie die je oude patronen voedt. Het oude patroon had je weliswaar geholpen, maar het is nu tijd om je keuzes in je leven op te waarderen. Dan komt je leven tot een nieuwe ontwikkeling, in een stroomversnelling, waarvan je nooit van had kunnen dromen.

Je mag het van mij ook de nieuwe moraal noemen!